- Hallo ?  Maciek !

- O ! Cześć Stary Rowerze. Z czym dzwonisz ??

- Twój namiot mnie interesuje. Myślisz, że poradzę sobie z nim ??

- No ... tego to ja nie wiem ... ale możemy sprawdzić. Przyjeżdżaj do Lublina to się przekonamy.

- E tam, do Lublina. Nie chce mi się. Dawaj do mnie, pojeździmy po Mazurach.

- Mazury to nie, ale możemy się spotkać w Białymstoku. Pojedziemy na Żubry do Białowieży ...

- OK. Jutro 18:30 jestem w Białym.

- To do jutra.

Właśnie wróciłem z krótkiej, dwudniowej pieszej włóczęgi po Szlaku Ikon. Dawno nie było mnie w tych stronach i pierwsze co rzuciło mi się w oczy to ... ogrom "pracy" włożony w promocję tego regionu. Sam Sanok prezentuje się świetnie - bardzo miłe i zadbane miasteczko. Chyba wolę nie wiedzieć ile to wszystko kosztowało ... Przed 1989 r. wszystko było jasne. Z imienia i nazwiska znaliśmy wszystkich łapówkarzy i złodziei. Dobrze wiedzieliśmy, że aby powstał jeden budynek dla mas, najpierw musiała się wybudować kadra kierownicza. Dzisiaj wmawia nam się, że łapówkarstwo i kradzież wspólnego mienia  nie istnieje ... Panuje też dziwna nowomowa, której w żaden sposób nie mogę ogarnąć.

Wymyśliłam to i mam teraz za swoje ... na dwudziestymktórymś kilometrze drogi z Sobiboru do Chełma wpadłam na genialny pomysł :) skoro jedziemy pierwszy raz od wielu lat razem - całą rodzinką - to każdy powinien napisać swoją wersję tej mini wyprawy, oczywiście za wyjątkiem Arii. Minęło kilka dni wypada więc dotrzymać słowa i coś napisać. A wszytko zaczęło się niewinnie ...

Na weekend majowy, postanowiliśmy udać się na niedługą wyprawę - kierunek Sobibór. Byłem tam dwa lata temu i obiecałem sobie, że kiedyś wrócę. Chodziło przede wszystkim, o to aby nie zniechęcić dzieci - Niśka na nowym rowerze, a Ariadna jeszcze nie do końca oswojona z przyczepką. Dzienne dystanse miały być małe, ok. 40-50 km, noclegi pod namiotem. Przed wyjazdem sprawdzamy wszystkie znane nam serwisy pogodowe. Żadnych opadów, temperatury wysokie ...Wyjechaliśmy w piątek po południu. W trzy godziny robimy 25 kilometrów i docieramy na bardzo sympatyczne pole namiotowe w Łańcuchowie u Pani Ewy Guz.

Bilety na Sardynię, kupiłem na pierwszy możliwy termin. Akurat 28 marca 2011r. linie Ryanair, rozpoczęły bezpośrednie loty na trasie Kraków-Cagliari. Nie do końca byłem tego świadomy, więc moje zdziwienie na lotnisku było jak najbardziej uzasadnione. Siedząc na sali odpraw, zauważyłem małe poruszenie. Wnoszą wielki stół, zastawiają go szampanem i napojami, stawiają wielki tort, w który wbijają flagi krakowskiego Portu Lotniczego, Ryanair'a oraz Sardynii. Myślę: - Ha !! Świętować se będą !! No to poświętuję razem z nimi !! Inni pasażerowie nie byli tacy chętni do świętowania i ustawili się w kolejce do odprawy. Mała grupka osób została i się doczekała. Ryanair przygotował przyjęcie z okazji uruchomienia nowej trasy. Jakoś, tak przyjemnie się zrobiło ...

Wyjechałem w sobotę rano pociągiem do Przemyśla. Byłem przekonany, że do Lwowa dotrę późnym wieczorem około godziny 23. Musiałem rowerem przekroczyć granicę w Medyce i pojechać jeszcze kilka kilometrów do Trzcińca na stację kolejową. Zapoznany w pociągu "przemytnik rabarbaru", wyprowadził mnie z błędu i wskazał autobus jako najlepszy transport do Lwowa. Udałem się więc na dworzec autobusowy, który znajduje się w bezpośredniej bliskości dworca kolejowego. Jakoś tak bez przekonania zapytałem kierowcę o możliwość przewozu roweru i moich bagaży. Bach ... udało się coś, co w polskich autobusach nigdy mi się nie udało. Zapakowaliśmy rower i bagaże na tylne siedzenie starego Ikarusa, kierowca kazał tylko przekręcić kierownicę, żeby nie wypchnęła tylnej szyby poklejonej taśmą klejącą. A może w ogóle tam nie było szyby ... tylko jakaś folia.

Maroko w moich oczach, okazało się krajem zupełnie innym od tego jakim przedstawiają go przewodniki czy inne relacje. Mój opis będzie więc mocno subiektywny i mam nadzieję że zachęcający do odwiedzenia tego pięknego, dziwnego kraju. Zapraszam. Maroko powitało nas wielkimi żywiołami, będącymi tam normalnością i codziennością, a mnie znanymi jedynie jako klęski żywiołowe. Deszcz, który lał się z nieba przez pierwsze dwa dni podróży, to u nas pospolicie nazywane oberwanie chmury. Skutecznie zawrócił nas z planowanej trasy, którą postanowiliśmy odwrócić i zacząć od końca. Wynajmujemy auto z kierowcą. Po dotarciu na przedmieścia Agadiru, okazuje się że tu jest jeszcze gorzej. Wycofujemy się więc i dzięki naszemu szoferowi, dzięki jego znajomości terenu, udaje nam się w ostatniej chwili przedostać przez ostatniczynny most.